Op deze pagina heb ik mijn tweede boek verwerkt. Hierin vind je een boekverslag, uitleg verwerkingsopdracht (toets recensie & mening), recensies en eigen mening over het boek.In het boekverslag hieronder vindt u ook alle algemene gegevens over het boek.

 

Oeroeg gaat over een vriendschap tussen de ik-persoon en Oeroeg zelf. In dit verhaal wordt duidelijk de situatie in Nederlands-Indie beschreven. Ethnische verschillen spelen nog een belangrijke rol in die tijd, zo zie je ook hoe de vriendschap langzaam afbrokkelt.

 

 

Boekverslag :

 

Auteur: Hella S. Haasse
Titel: Oeroeg
Uitgever: Wolters Noordhoff BV
Jaar uitgave: 1995
Aantal pagina’s: Het boek heeft 122 pagina’s
Jaartal eerste druk: 1948

Genre
We hebben te maken met een psychologische roman. Dit omdat we heel goed meemaken hoe de vriendschap tussen de ik-figuur en Oeroeg in elkaar steekt. Het is goed te merken dat vooral Oeroeg erg veranderd qua karakter. Namelijk dat hij eerst vrij onderdanig is in het begin, maar later, als hij studeert zich steeds meer keert tegen het Nederlandse regime in Indië en het Nederlands denkgoed. Dit laat hij ook merken tegenover de ik-figuur. Langzaam aan verwaterd de vriendschap, en komt er een einde aan als een vrijheidsstrijder de ik-figuur de doorgang weigert, en de ik-figuur in hem Oeroeg herkend. Oeroeg is compleet veranderd. Deze verandering en het verwateren van de vriendschap tussen Oeroeg en de ik-figuur doen mij besluiten dat het hier gaat om een psychologische roman.

 

 

Samenvatting

Het verhaal gaat over de vriendschap tussen de ik-figuur en Oeroeg. De ik-figuur is een zoon van een Nederlandse planters familie die een onderneming beheerden in Kebon Djati diep in het bergland van de Preanger. Oeroeg is een echte inlandse jongen, zoon van Sidris en Deppoh die als mandoer werkte bij de onderneming. De jongens zijn ongeveer even oud en omdat de ik-figuur enig kind blijft trekt hij dagelijks veel met Oeroeg op. Het verhaal is een lange terugblik op dit samenzijn. Bij alles waar de ik-figuur aan moet denken in zijn jeugd komt automatisch het beeld van Oeroeg boven. Ze waren onafscheidelijk. De ik-figuur is kind aan huis bij Oeroeg's familie. De ik-figuur heeft weinig contacten met zijn ouders. Zijn moeder is ziekelijk en zijn vader is vaak weg. Het is zijn vader een doorn in het oog dat de ik-figuur zo slecht Nederlands spreekt. Er komt een medewerker van de onderneming, meneer Bollinger, om hem beter Nederlands te leren. Oeroeg wordt hier van buitengesloten, maar hij mag wel staan te luisteren. Oeroeg blijkt hier al erg leergierig. Tijdens een bezoek van gasten uit Batavia wordt er besloten om 's avonds een bezoek te brengen naar Telaga Hideung, het Zwarte Meer, een meer waar over geheimzinnige verhalen de ronde doen. De ik-figuur mag mee en ook Deppoh is ‚‚n van de begeleiders. Men gebruikt een oud vlot om over het meer te varen. De groep is echter veel te wild, waardoor er een stuk van het vlot afbreekt. De ik-figuur valt eraf en in een poging om hem te redden verdrinkt Deppoh, die verstrikt raakt in de vele waterplanten. Door dat Oeroeg's vader bij deze gebeurtenis overleden is, mag ook Oeroeg mee naar de lagere school in Soekaboemi, waar de jongens elke ochtend met de trein naar toe gaan, een trein met een echte stoomlok en met wagons zonder glas. In het begin van de middag komen ze dan weer terug. De herinneringen van de ik-figuur gaan in op de vele kleuren groen, geuren en het geklater van het water van de bergbeekjes. Omdat Oeroeg's moeder in een dienstwoning woonde, moet zij verhuizen, wat een behoorlijke achteruitgang betekent. De familie accepteert dit als normaal. Oeroeg's school bezoek maakt dat andere inlanders opmerkingen tegen hem gaan maken. Na de scheiding van de ouders van de ik-figuur komt hij bij Lida in Soekaboemi wonen, die voor hem zorgt. Als deze hoort van Oeroeg en wat die voor hem betekent mag die ook bij haar komen. Lida is ongehuwd en beheert een pension. Oeroeg's vorderingen vallen haar op en zij vindt dat hij verder moet leren. Als de ik-figuur naar de HBS in Batavia gaat komt hij daar in een internaat. Lida verkoopt haar pension en begint een nieuw in Batavia. Zij betaalt de kosten voor de MULO van Oeroeg. Zij hoopt dat hij later arts zal worden. In Batavia groeien de jongens een beetje uit elkaar. Oeroeg krijgt een paar andere vrienden erbij, waardoor het op school minder met hem gaat. Op voorspraak van Lida mag hij ook op het internaat komen, waardoor er meer controle op hem is. Op het internaat zitten voornamelijk kinderen van Europese ouders en een enkele zoon van een inlandse regent. Oeroeg past hier niet tussen. Op de MULO heeft hij minder problemen: daar zitten vooral halfbloeden. Alleen de ik-figuur gaat op voet van gelijkheid met Oeroeg om. Na de MULO gaat Oeroeg inderdaad voor arts leren in Soerabaja, aanvankelijk met een beurs, maar later weer op kosten van Lida. In Soerabaja krijgt Oeroeg politieke interesses, waardoor hij zich keert tegen de Europese overheersing en het dom houden van de man in de dessa. Als de ik-figuur hem daar een keer opzoekt krijgt hij alle argumenten over zich heen.

 

 

Zelf heeft hij daar nog nooit over nagedacht. Oeroeg, die nooit erg aardig voor Lida was geweest en altijd alle zorgen van haar voor hem maar voor gewoon had aangenomen, blijkt nu trots te zijn op haar: ze werkt in een inlands ziekenhuis als verpleegster en leert Javaans. De ik-figuur gaat voor zijn ingenieursopleiding naar Delft, waar hij tijdens de tweede wereldoorlog studeert. Na zijn studie neemt hij een baan in zijn geboorteland en gaat terug. Dit gaat samen met het begin van de politionele acties, omdat er opstanden waren uitgebroken. Tijdens een bezoek aan zijn geboortestreek komen alle herinneringen weer boven. Ook gaat hij weer naar dat geheimzinnige meer Telaga Hideung. Opeens staat er een inlandse strijder voor hem, waarin hij Oeroeg meent te herkennen. Het enige wat deze tot hem zegt is Ga weg, je hebt hier niets te zoeken'. Oeroeg verdwijnt en de ik-figuur blijft met lege handen achter. Hij komt tot de conclusie dat Oeroeg net is als het meer: Ik kende hem als een spiegelende oppervlakte. De diepte peilde ik nooit.'SchrijfstijlDe stijl is helder, sober en eenvoudig. Het boek leest makkelijk en er worden weinig moeilijke woorden gebruikt. Er zijn veel gesprekken, beschrijvingen en commentaren.Plaats en ruimteHet verhaal speelt zich af in Indië, waar de ouders van de ik-figuur een onderneming beheren in Kebon Djati, diep in het bergland van Preanger. Wanneer het verhaal zich afspeelt valt niet duidelijk te zeggen, maar waarschijnlijk in de jaren 40, omdat de ouders van de ik-figuur op een gegeven moment terugkeren naar Nederland, iets wat veel Nederlanders na 1945 deden, toen Indonesië voor onafhankelijk streefde. De ik-figuur is gaan studeren in Delft, dus waarschijnlijk is hij dan zo rond de 20/25. Dan valt op te maken dat uitgaande dat de ik-figuur na de oorlog nog een keer terugkeert naar Indië, dus zeg maar 1947, de tijd loopt van zeg maar 1920 tot 1947, dus ongeveer 25/27 jaar.TijdVoor de Tweede Wereldoorlog en na de opstand van Indonesië in 1948.Verhaalfiguren'Ik' is in Indonesië geboren en voelt zich bij de Indonesiërs veel meer thuis dan bij zijn eigen ouders. Deze, en vooral zijn vader, verzetten er zich tegen dat hij een 'kampongjongen' wordt, maar aangezien ze zich verder heel weinig met de jongen inlaten, hebben zij op hem niet de minste invloed. Als Oeroeg in Batavia op hetzelfde internaat komt als 'ik', staan zij beiden ten opzichte van de andere jongens weldra in een geisoleerde positie. Bij het afscheidsbezoek te Soerabaja vooral leert 'ik' beseffen dat Oeroeg en Abdullah tot een andere wereld behoren. Van de nationalistische strevens begrijpt hij niets. Op het eind, bij Telaga Hideung, herkent hij Oeroeg nauwelijks. Wat 'ik' aan verschillen tussen hemzelf en Oeroeg opvalt, als zij beiden ongeveer zes jaar zijn, is hoofdzakelijk nog maar uiterlijk. Oeroeg is eerder volgroeid. 'Ik' ergert zich aan zijn rood-worden in de felle zon. Hij juicht opgewonden bij een geslaagde vangst, Oeroeg is stil, beheerst. Oeroeg hitst dieren tegen elkaar op; hij 'was niet wreed, hem ontbrak alleen het gevoel, dat een Westerling vaak een dier moet sparen en eerbiedigen uit halfbewust verwantschapsbesef'. Oeroeg kan uitstekend bijvoorbeeld een vliegtuig nabootsen, 'ik' kan dit niet door 'een soort van verlegenheid, misschien schaamte, of onmacht tot een zo volledige overgave aan het spel'. 'Ik' leest graag, Oeroeg daarentegen tekent goed. Later in Batavia legt Oeroeg zijn Mohammedaans hoofddeksel, de topi, af, kleedt zich Europees en probeert, evenals de halfbloeden, zoveel mogelijk te verwesteren, wat voor een deel neer komt op nabootsing van sport- en filmhelden. Wanneer Oeroeg echter op het Europees internaat komt, waar 'ik' al eerder verbleef, gaat hij beseffen dat het verschil met de Europese jongens niet te overbruggen is. Er ontstaat een verwijdering tussen 'ik' en Oeroeg en de laatste zoekt meer contact met Abdullah. Als Oeroeg te Soerabaja voor arts gaat studeren, ontwaakt in hem het nationaal zelfbewustzijn. Hij studeert ijverig. Zijn onverschilligheid verdwijnt. Hij is vol kritiek op het Nederlandse gouvernement. Hij draagt zijn topi weer. Hij is nu een 'ernstige jonge Inlander, volwassener dan ik het was, en vervuld van een nieuw en ditmaal volkomen harmonisch zelfbewustzijn'. Hij 'bleek in het nieuwe milieu van progressieve studenten en jonge agitatoren tot een redenaar uitgegroeid te zijn'. Hij wil zijn land moderniseren, verwerpt de wajangpoppen, gamelan, bijgeloof, de Boroboedoer en wil 'fabrieken..., oorlogsschepen en moderne klinieken en scholen, en zeggenschap over onze eigen zaken'. Dan komt de oorlog. En bij hun laatste ontmoeting kan Oeroeg in zijn vroegere vriend niets anders meer zien dan de blanke, de vijand. Met zijn 'ouders' heeft 'ik' bijna geen contact. Op zijn vaders vragen kan hij niet onbevangen antwoorden, omdat hij weet dat 'onenigheid tussen mijn ouders er meestal het gevolg van was'. Zijn vader kan helemaal niet met kinderen omgaan en gaat geheel op in zijn werk.

 

 

Lida is in het begin de flinke, praktische, echt-Hollandse huisvrouw. Haar eenzaamheid en haar verlangen om iemand te bemoederen zijn er de oorzaak van zij zich hecht aan Oeroeg en alles doet voor zijn opvoeding. Zij gaat mee naar Soerabaja en 'verindischt' geheel. Gerard Stokman is temidden van de andere employés een zonderling. Hij houdt van Indonesië en van de eenzaamheid. Hij oefent een geweldige aantrekkingskracht uit op de jongens, omdat hij zelf nog een 'jongen' is gebleven in zijn natuurliefde en zijn zucht naar avontuur. Hij is het met 'ik' eens, dat Oeroeg niet anders is dan de Europese jongens: 'Minder of meer zijn door de kleur van je gezicht of door wat je vader is - dat is nonsens.' VertelwijzeHet verhaal heeft het perspectief van de verteller als ik-figuur. Dit valt op te maken uit bijvoorbeeld deze voorbeelden:'OEROEG WAS MIJN VRIEND. Als ik terugdenk aan mijn kindertijd en mijn jongensjaren, verschijnt zonder uitzondering het beeld van Oeroeg in mij, als was mijn herinnering gelijk aan een van die toverplaatjes die we vroeger plachten te kopen, drie voor een dubbeltje: geelachtig glanzende stukjes met lijm bestreken papier, waarover men een potlood krassen moest, totdat de verborgen voorstelling aan het daglicht kwam. Zó komt ook Oeroeg tot me terug, wanneer ik me verdiep in het verleden.' (blz. 5)

 

 

Thema
Het thema is: Men heeft vriendschap nodig. Zonder vriendschap valt men in een isolement. Vriendschap kan niet bestaan zonder kennis van elkaar. Daarom moet men elkaar beter leren kennen.

Titelverklaring
De titel is nogal makkelijk te verklaren, het is de naam van de ik-figuur's beste vriend, namelijk Oeroeg, waar het gehele verhaal om draait.

Ondertitel
geen

Motto
Oeroeg was mijn vriend

Mottoverklaring
Het boek gaat over Oeroeg, de vriend van de ik-persoon.

Jaartal eerste druk
1948

Stroming
Moderne Nederlandse literatuur
 

Bronverwijzing : http://www.scholieren.com/boekverslag/44829Recensie 1 :

 

 

Recensie 1 :

 

Esther de Jong − 24/10/09, 00:00

De Indonesische vertaling van Hella S. Haasse’s debuut Oeroeg geeft sommige Indonesiërs inzicht in hun eigen geschiedenis. Voor anderen is het boek slechts een mooi ’tempo doeloe’-verhaal.

 

Oeroeg van Hella S. Haasse ligt voor nog geen tweeënhalve euro in de schappen van de boekhandel. Op de bruingele voorkant staan twee jongetjes in de regen, met de rug naar de lezer toe. De een met schoenen en onder een paraplu, de ander op blote voeten en onder een enorm bananenblad. Van de 5000 exemplaren zijn er sinds september 1305 verkocht.

„Het is een mooi verhaal over de vriendschap tussen een inlander en een Hollandse jongen”, meent de 21-jarige Nina Hadianti. De dubbele bodem over de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd ziet zij totaal niet terug in het boek. Zij identificeert zich liever met de blanke hoofdpersoon: „Die is veel moderner dan Oeroeg”, concludeert ze. Haar opa zou het niet met haar eens zijn geweest. „Die haatte de Nederlanders, het beeld bij de oude generatie is nou eenmaal erg negatief”, vertelt de studente Nederlands.

Tijdens geschiedenislessen op Indonesische scholen worden Nederlanders vooral afgeschilderd als dictatoriale boemannen die de Indonesische bevolking volledig uitzogen en mishandelden. Voor enige nuance is nauwelijks ruimte. Het huis waarvoor Soekarno – de eerste president van de Republiek Indonesië – in 1945 de onafhankelijkheid uitriep, ging vlak daarna tegen de grond. Er werden zoveel mogelijk tastbare herinneringen aan de Nederlandse overheersing verwoest.

„Na het lezen van Oeroeg zag ik dat niet alle Nederlanders slecht waren, dat zij ook mensen zijn”, vertelt de 38-jarige Diniarty Pandia. Zij en haar vriendinnen die het boek hebben gelezen, identificeren zich met het personage Oeroeg. Pandia denkt dat Oeroeg symbool staat voor Indonesië. „Indonesië worstelt moedwillig alleen. Toen en eigenlijk nog steeds.”

De campagne Nederland Leest heeft dit jaar Oeroeg uitgekozen om in Nederland een discussie op gang te brengen over het boek. In het kader hiervan is het boek in het Indonesisch vertaald.

Gijs Schunselaar, adjunct-directeur van de Stichting Collectieve Propagande van het Nederlandse Boek (CPNB), noemt de vertaling een ’bijzondere toevoeging’: „Oeroeg is qua thematiek grensoverschrijdend, het is dan ook zeer interessant om de ’andere kant’, oftewel de Indonesische kant, te horen. Wat vinden zij van het verhaal en de thema’s?”

Een discussie op gang brengen over Oeroeg is in Indonesië geen makkelijke opgave. „Lezen zit niet in onze aard”, vertelt Indira Ismail, vertaler van het boek. Oeroeg heeft zij daarom zo simpel mogelijk willen vertalen, zonder op originaliteit in te boeten. „Om de aandacht van de Indonesische lezer vast te houden, mag het niet te moeilijk zijn”, legt Ismail uit. Een aantal van haar vrienden heeft het boek gelezen. „Zij vinden het beeld dat Haasse schetst veel te positief. Ik vind het boek vooral triest.”

Haasse werd geboren in 1918 in Batavia – zoals het huidige Jakarta tijdens de koloniale overheersing heette. Tien jaar na haar vertrek uit Indonesië schreef zij Oeroeg, dat in 1948 verscheen als Boekenweekgeschenk. Op haar website zegt Haasse zelf over haar debuut: „Oeroeg heeft een heel andere functie dan alleen een mededelende; het is, in de vorm van een verbeelding, een ’statement’ van heimwee en genegenheid ten aanzien van het land waar ik ben geboren en opgegroeid.”

Schrijver Radhar Panca Dahana las Oeroeg voor het eerst in de Indonesische vertaling. Oeroeg staat volgens Dahana symbool voor de ziel van de Indonesiër: „Complex, maar tegelijkertijd eenvoudig en traditioneel”. De ik-persoon is een wel heel naïeve man, meent de schrijver. Toch spreekt de thematiek hem aan en heeft deze volgens Dahana zeker ook betekenis voor nu. „Het is niet alleen een verhaal dat zich in het verleden afspeelt, het geeft ons inzicht in twee culturen en hoe die toch kunnen samenleven.”

 

Bronverwijzing : http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1614722/2009/10/24/Oeroeg-toont-Indonesiers-hun-ware-ziel.dhtml

 

 

Recensie 2 :

 

Met Oeroeg won Hella S. Haasse in 1948 de novelle-prijsvraag van het CPNB. Het werd dat jaar het boekenweekgeschenk en daarmee deed Hella S. Haasse definitief haar intrede in de Nederlandse letteren. In de jaren die volgden schreef ze vele romans en werd ze meermalen bekroond, onder andere met de Constantijn Huygensprijs (1981), de P. C. Hooftprijs (1984) en de Prijs der Nederlandse Letteren (2004). Vandaag de dag behoort Hella S. Haasse tot een van de bekendste gevestigde Nederlandse auteurs, en werd Oeroeg gekozen voor Nederland Leest 2009.

Terug naar waar Haasses glansrijke carrière mee begon: Oeroeg. De novelle speelt zich af in Nederlands-Indië, in de jaren dertig van de vorige eeuw. Hoofdlijn is de warme vriendschap tussen een Nederlandse planterszoon en een Indische jongen, Oeroeg. De jongens groeien, ondanks hun verschil in komaf, samen op en zijn beste maatjes. In hun kinderlijke onschuld lijkt geen van de twee jongens er ooit bij stil te staan dat hun vriendschap over een grens gaat die in het leven van volwassenen een grote rol speelt: de grens tussen arm en rijk, en die tussen hoger geplaatste en ondergeschikte. Oeroeg lijkt zich van deze kloof af en toe bewust, de ander, de ‘ik’ die het verhaal vertelt, niet. De Nederlandse planterszoon krijgt thuis op de plantage les zodat hij na de zomer naar school kan. Oeroeg slaat dit alles noodgedwongen van een afstand gade, al lijkt deze afstand hem niet te deren, nog niet althans.

Als de vader van Oeroeg verdrinkt tijdens een nachtelijke zwempartij van de rijke plantersfamilie en hun gasten wordt Oeroeg, als pleister op de wonde, ook naar school gestuurd. Hij gaat weliswaar naar een andere school dan de ik in het verhaal, maar dit doet geen afbreuk aan de innige vriendschap. Naarmate de jongens ouder worden begint het standenverschil zich langzaam af te tekenen. Als ze in de pubertijd komen gaat Oeroeg met andere jongens om en interesseert zich soms voor andere dingen. De dingen waar ze vroeger zoveel lol aan beleefden zijn ineens niet meer zo leuk als ze waren. De ik ziet dat wel, maar lijkt zich in al zijn naïviteit niet bewust van de op handen zijnde verwijdering. Pas als de Nederlandse planterszoon naar Nederland wordt gestuurd om te studeren en Oeroeg in Indië achterblijft, lijkt ook hij in de gaten te krijgen dat aan de warme en innige vriendschap een einde komt. Als hij jaren later naar Indië terugkeert komen ze weer oog in oog te staan. Ze staan dan letterlijk tegenover elkaar en pas dan realiseert de ik zich dat wat was nooit meer terug zal komen.

Met Oeroeg heeft Haasse een aangrijpend verhaal geschreven over vriendschap. De novelle verscheen in een tijd dat Nederlands-Indië een politiek hot item was en ook nu is de roman nog interessant en actueel. Het verhaal over vriendschap die langzaamaan verbrokkelt door rassenverschil en door toedoen van politieke ontwikkelingen is van alle tijden. Tegelijkertijd geeft Haasse een blik in het verleden; in het verleden van Nederlands-Indië en de verhoudingen tussen de inheemse bevolking en de Nederlanders daar. Dat Haasse haar jeugd in Indië heeft doorgebracht en daardoor als geen ander de sfeer van het kolonieleven weet op te roepen, is overduidelijk. Ongetwijfeld zullen bepaalde personages gemodelleerd zijn naar levensechte mensen en dit komt de novelle zeker ten goede. Haasse roept eveneens een levensecht Indisch landschap op. De heuvels, de plantages, het eten, de geuren, de warmte; ze ademen je vanaf elke bladzijde tegemoet.

Het verhaal wordt verteld door de Nederlandse planterszoon die terugblikt op zijn leven. Het gevaar ligt dan op de loer dat de kinderblik vertroebeld raakt door het perspectief van de volwassene. In Oeroeg gebeurt dit gelukkig niet. Af en toe geeft de verteller aan hoe hij denkt dat hij bepaalde dingen zag of beleefde, maar geeft daarbij wel aan dat dat beeld vertekend kan zijn door de jaren. Dit maakt de vertelling absoluut geloofwaardig.

Op één plek slaat Haasse de plank echter mis. De hoofdpersoon zoekt Oeroeg op, die inmiddels bij vriend Abdullah en zijn familie woont, om afscheid te nemen voor hij naar Europa vertrekt. Eenzelfde gevoel als bij de aanblik van het meer Telaga Hideung, het meer waar zoveel angstaanjagende verhalen de ronde over deden en waar de ik bang voor was, overvalt hem. Hij beschrijft zijn gevoel tijdens het bezoek aan Oeroeg als volgt:

‘De achtertuin was schemerdonker, bijna geheel overkoepeld door het neerhangende loof en de luchtwortels van een waringinboom. Ik weet dat het vreemd klinkt, maar gedurende één ogenblik scheen het mij, dat er overeenkomst bestond tussen deze schaduwachtige achtergalerij vol planten en vogels, en Telaga Hideung, zoals ik het gezien had, toen er een wolk voor de zon trok.’

Dat een gevoel van angst zich meester maakt van de hoofdpersoon is niet zo zeer vreemd, maar de vergelijking die dat gevoel duidelijk moet maken komt niet uit de verf en mist daardoor zijn werking.

Deze kleine misser doet echter niet af aan de novelle als geheel. Haasse heeft met Oeroeg gewoon een ontzettend goed en aansprekend verhaal geschreven. Zoals we later van haar gewend zullen raken weet zij als geen ander de sfeer van Nederlands-Indië op iedere bladzijde voelbaar te maken. Die kwaliteit, en dat in dit tijdloze verhaal over vriendschap, rassenverschil en standen, maakt dat de novelle zelfs zestig jaar na verschijnen nog actueel is. Aan het einde van de novelle zegt de hoofdpersoon:

‘Ik heb niet anders willen doen, dan een verslag neerschrijven van onze gezamenlijk doorgebrachte jeugd. Ik heb het beeld van die jaren willen vastleggen, die nu zo spoorloos voorbij zijn als waren zij niet meer geweest dan rook in de wind.’

Het beeld van die jaren is met Oeroeg vastgelegd, voor minstens nog zestig jaar.

 

Bronverwijzing : http://recensieweb.nl/recensie/prachtig-begin-van-een-glansrijke-carriere/

 

 

Ik heb mijn uiterste best gedaan om recensies te zoeken via de opgegeven websites, helaas heb ik slechts één goede/duidelijke recensie over dit boek kunnen vinden op de betreffende sites.

 

Bij dit boek heb ik mijn toets Recensie & Mening gemaakt. Er was verder geen verwerkingsopdracht bij. 

 

Ik vind dat Oeroeg een heel goed en mooi geschreven boek is. Het geeft een realistische weergave van die tijd in Nederlands-Indie. Ook is het mooi om te zien hoe zo'n sterke vriendschap helemaal kapot gaat vanwege ethnische verschillen en het 'anders' zijn. Oeroeg is een boek dat voor iedereen leuk kan zijn, er zijn momenten van spanning in het boek en er vinden ook veel avonturen plaats. De schrijfwijze van Hella S. Haasse is erg mooi en vaak gedetailleerd. Dit boek moet je gelezen hebben.